- moror
- 1.
mŏror, ātus, 1, v. dep. n. and a. [mora].I.Neutr., to delay, tarry, stay, wait, remain, linger, loiter (syn.: cesso, cunctor, haesito; class.); eamus ergo ad cenam: quid stas? Thr. Ubi vis:II.
non moror,
i. e. I have no objection, Ter. Eun. 3, 2, 6:Lucceius narravit, Brutum valde morari, non tergiversantem, sed exspectantem, si qui forte casus, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 3:quid moror?
Hor. C. 2, 17, 6:quid multis moror?
why do I linger long? why make a long story of it? Ter. And. 1, 1, 87:ne multis morer,
to be brief, in short, Cic. Verr. 2, 4, 46, § 104:paulum morandum in his intervallis,
Quint. 11, 3, 39:quod adhuc Brundisii moratus es,
have tarried, remained, Cic. Fam. 15, 17, 2:in provinciā,
id. Att. 7, 1, 5:haud multa moratus,
i. e. without delaying long, Verg. A. 3, 610:nec plura moratus,
without tarrying any longer, id. ib. 5, 381:rosa quo locorum Sera moretur,
may linger, may be, Hor. C. 1, 38, 3:Corycia semper qui puppe moraris,
Juv. 14, 267.—With cum:ubi, et cum quibus moreris,
stay, reside, Sen. Ep. 32, 1.—With quin:nec morati sunt quin decurrerent ad castra,
Liv. 40, 31, 8.—In the part. perf. subst.:ad sexcentos moratorum in citeriore ripā cepit,
Liv. 21, 47, 3; 21, 48, 6; cf.:ad duo milia aut moratorum aut palantium per agros interfecta,
id. 24, 41, 4; v. Drakenb. ad h. 1.—Act., to delay, retard, detain, cause to wait, hinder:2.ne affinem morer, Quin, etc.,
delay, Plaut. Aul. 4, 2, 5:argentum non morabor quin feras,
id. As. 2, 2, 88:morari ac sustinere impetum hostium,
Caes. B. C. 2, 26:conanti dexteram manum,
id. ib. 5, 44, 8:eum,
Cic. Fam. 6, 20, 28:iter,
Caes. B. G. 7, 40:naves,
Plin. 9, 25, 41, § 80:morari ab itinere proposito hostem,
Liv. 23, 28, 9:morantur pauci Ridiculum et fugientem ex urbe pudorem,
Juv. 11, 54.—To fix the attention of, to delight, amuse, entertain: morata recte Fabula Valdius oblectat, populum meliusque moratur, Quam, etc., delays, i. e. entertains, Hor. A. P. 321:B.carmina, quae possint oculos auresque morari Caesaris,
arrest, id. Ep. 1, 13, 17:tardior stilus cogitationem moratur,
Quint. 1, 1, 28: profecto non plus biduum aut— Ph. Aut? nihil moror, I will wait no longer, will bear no delay, Ter. Eun. 1, 2, 104:egomet convivas moror,
keep them waiting, Ter. Heaut. 1, 1, 120.—In partic.: nihil morari aliquem, not to detain a person, to let him go, to dismiss. Thus the consul said when he dismissed the Senate:2.Nihil amplius vos moramur,
I will detain you no longer, you are dismissed, Capitol. M. Aurel. 10. This is the customary formula for abandoning an accusation and dismissing an accused person:C. Sempronium nihil moror,
i. e. I withdraw my accusation against, Liv. 4, 42, 8:cum se nihil morari magistrum equitum pronuntiasset,
id. 8, 35, 8:negavit, se Gracchum morari,
id. 43, 16, 16.—Hence,Trop.: nihil morari (with acc., an object-clause, or quo minus ), to let a thing go, i. e. not to value or regard, to care nothing about it, to have nothing to say against it, etc.:► 1.nam vina nihil moror illius orae,
care nothing for it, am not fond of it, Hor. Ep. 1, 15, 16:officium,
id. ib. 2, 1, 264:nec dona moror,
Verg. A. 5, 400:nil ego istos moror faeceos mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18 Brix ad loc.—With object-clauses:alieno uti nihil moror,
I do not want to, Plaut. Capt. prol. 16: nihil moror, eos salvos esse, et ire quo jubetis, am not opposed to it, have nothing to say against it, Ant. ap. Cic. Phil. 13, 17, 35:nil moror eum tibi esse amicum,
Plaut. Trin. 2, 2, 56.— With quominus:nihil ego quidem moror, quominus decemviratu abeam,
I do not hesitate to, I will immediately, Liv. 3, 54, 4. —Hence, * mŏrātē, adv., lingeringly, slowly:moratius,
Sen. Q. N. 6, 14, 3.Act. collat. form mŏro, āre: quid moras? Naev. ap. Diom. p. 395 P.: morares Enn. ib.: moraret, Pac. ib. (cf. Enn. p. 154, v. 11 Vahl.; Trag. Rel. p. 82 Rib.; Com. Rel. p. 16 ib.).—2.Pass. impers.: ita diu, ut plus biennium in his tricis moretur, be spent, lost, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 2.2.mōror, 1, v. dep. n. [môros], to be foolish, be a fool (post-Aug.), in the lusus verbb.:morari eum (Claudium) inter homines desiisse, productā primā syllabā, jocabatur,
Suet. Ner. 33.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.